Halit Ziya Uşaklıgil’in 1900 yılında kaleme aldığı ölümsüz eseri Aşk-ı Memnu romanı zenginliği için Adnan Bey ile evlenen Bihter’in Behlül ile yasak aşını işlemektedir. Romanın edebi yönü yasak aşkları toplumsal ahlak açısından değil de, bireysel-ruhsal merkezli bakış açısından değerlendirmesidir. Türk Edebiyatının önemli eserlerinden biri olarak kabul edilen Aşk-ı Memnu günümüzde Türk televizyonlardan TV dizisi olarak da yayımlanmaktadır.Çok tutulduğuda görülmekte.
Halit Ziya’nın, eleştirmenlerce en beğenilen romanı Aşk-ı Memnu’dur.Diğer romanlarınıda göz ardı etmemek lazım tabiki. Yazarın en sevdiği tema olan yasak aşkı işleyen bu roman, başta Bihter olmak üzere kahramanlarının canlandırılışı ve roman tekniği açısından en olgun eserdir. Mai ve Siyah’ta gerçekleştiremediği toplumsal ve siyasal eleştiri niyeti, Aşk-ı Memnu’da yoktur.
Adnan Bey, kızı Nihal ve küçük oğlu Bülent’le birlikte yaşayan zengin bir bey, Firdevs Hanım’sa iki kızıyla birlikte gezinti ve eğlence yerlerinde gününü gün eden bir duldur. Firdevs Hanım’ın ailesi, İstanbul’da Melih Bey takımı diye tanınır. Adnan Bey’in, Firdevs Hanım’ın en büyük kızı Bihter ile evlenmesi olayın başlangıcını oluşturur. Adnan Bey’le evlenmeyi kuran ve gençliğinin bitmekte olduğuna üzülen Firdevs Hanım, kızına düşman olur. Bihter, Adnan Bey’le zengin olduğu için evlenmiştir. Ancak, genç ve güzel Bihter’e bu güvence yetmez; aşka duyduğu ihtiyacın dürtüsüyle, Adnan Bey’in uçarı yeğeni Behlül’le yasak bir aşk ilişkisine girer. Ancak Behlül, bu gelip geçici aşktan bıkar ve Adnan Bey’in kızı Nihal’le evlenmeye karar verir. Bihter bu durum karşısında intikam almak için her şeyi açıklamayı düşünür, ama her şey ev halkı tarafından anlaşılınca intihar eder. Behlül evden uzaklaşır ve  Nihal babasıyla yalnız kalır.
Aslında düzgün bir çizgide gelişen romanda olay değil, kahramanların ruhsal betimlemeleri önemlidir. Romanın çıkış noktasını aşk oluşturur; Adnan Bey’le evli Bihter, Behlül’e; Nihal, (bir bakıma babası) Adnan Bey’e küçük zenci Beşir (umutsuz bir biçimde) Nihal’e; Firdevs Hanım, genç ve güzel olmaya âşıktırlar. Romandaki dramı da bu aşkların yasak oluşu belirler. Bihter ve Nihal, karşıt karakterlerde iki kişiliktir: Nihal aşk için, duygusal bir ilgi; Bihter içinse tensel bir ihtiyaçtır. Yazar Firdevs Hanım’la birlikte bu iki kişiliği ele alırken, toplumsal ahlak anlayışıyla bireysel ahlakın çoğu zaman çeliştiğini vurgulamak ister gibidir. Romancı da bu gerçeği görmüş, ama kahramanlarını trajik bir çatışamaya sokmadan toplumsal ahlak normlarına uymalarını sağlamıştır. Bihter’se, bu normları kabullenemediği için trajik sona sürüklenecektir. Bunda, Tanzimatçıların romana toplumsal yarar açısından bakmalarına karşılık, Halit Ziya’nın bireysel-ruhsal merkezli bakış açısının büyük rolü vardır.
Aşk-ı Memnu, Türk romanını tek boyutlu kahramanlarından kurtardığı gibi, romanın olay değil anlatı dili olduğunu vurgulayan bir eserdir. Roman dili, Halit Ziya’nın bu eseriyle düz bir anlatı dili olmaktan çıkmış, romanın ana gereci durumuna gelmiştir. Türk dili açısından yazarın tek kusuru, işlenmiş bir roman dili yaratırken Türkçe’nin değil, yeni Osmanlıca’nın imkânlarından yararlanmasıdır.